Κυριακή Δ΄ Νηστειών

   Μία μάχη, μία σφοδρή σύγκρουση περιγράφεται ἀγαπητοί, στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς. Ὁ Χριστός, μετά τήν ἀνάβαση στό Θαβώρ καί τή Θεία Του Μεταμόρφωση, κατεβαίνει στούς ἀνθρώπους, γιά νά φανερώσει τή δύναμή Του ἔναντι τῶν δαιμόνων καί τήν ἀδυναμία τοῦ διαβόλου ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλευθερώνει ἀπό τόν υἱό τῆς ἀπωλείας ἕναν ἄλλον υἱό κάποιου ἀνθρώπου. Ἐκδιώκει τόν ἀρχέκακον ὄφιν ἀπό τό πλάσμα Του καί τόν ἀπωθεῖ στό σκοτάδι καί στή φωτιά τῆς ἄρνησης τοῦ Θεοῦ. Διδάσκει, μέ τό θαῦμα πού ἐπιτελεῖ, πώς ἡ πίστη εἶναι μία ἀκατάβλητη δύναμη, πού μπορεῖ νά κατορθώσει τά πάντα.

   Αὐτό τονίζει ὁ Χριστός στόν ἀπελπισμένο πατέρα τοῦ δαιμονισμένου παιδιοῦ, ὅταν τοῦ λέγει «πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι». Ὅλα εἶναι δυνατά γιά τόν ἄνθρωπο πού ἐπενδύει τήν ἐλπίδα καί τήν ἐμπιστοσύνη του στον Θεό. Ἡ πίστη ἔχει διπλό χαρακτῆρα. Πρῶτον, εἶναι πνευματική διεργασία. Εἶναι ἡ ἐσωτερική πεποίθηση πώς ὁ Θεός ὑπάρχει, εἶναι παρών, εἶναι ζωντανό πρόσωπο, εἶναι Πατέρας πού ἀγαπᾶ καί κάνει τό καλύτερο γιά τά παιδιά Του. Εἶναι ἡ ἐσωτερική σιγουριά πώς ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, πού προσφέρει τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του, γιά νά ἑνωθεῖ μέ τόν ἄνθρωπο καί νά τόν καταστήσει κατά Χάριν θεό. Δεύτερον, εἶναι ἐξωτερικός τρόπος ζωῆς καί συμπεριφορᾶς. Ἡ πίστη ἔχει γνησιότητα καί ἀκεραιότητα ὅταν ἐπιτελεῖ συγκεκριμένα ἔργα ἀγάπης, προσφορᾶς, θυσίας καί εὐλάβειας. Μία πίστη χωρίς ἔργα εἶναι νεκρή. Εἶναι ἕνα βιβλίο χωρίς σελίδες, ἕνας πίνακας χωρίς χρώματα, ἕνα τραγούδι χωρίς νότες, ἕνα ὄχημα χωρίς καύσιμο. Ἡ πίστη χωρίς ἔργα εἶναι ψέμα, ὑποκρισία, προσποίηση, ἰδεολόγημα, βόλεμα. Ἡ πίστη χωρίς ἔργα εἶναι δυσφήμιση τοῦ Θεοῦ, εἶναι μία ἀπάτη πού ξεγελάει τόν ἄνθρωπο, ἕνα ψυχολογικό καταφύγιο, πού δέν λύνει τά προβλήματα ἀλλά μόνον τά ἐπικαλύπτει καί τά συντηρεῖ ἀθεράπευτα.

 «Πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι» μᾶς λέγει σήμερα ὁ Χριστός. Σήμερα, πού τιμᾶμε τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Σιναῒτη, τόν συγγραφέα τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς «Κλίμακος», παίρνουμε αὐτό τό σύνθημα γιά νά στοχασθοῦμε πάνω στήν πίστη. Ἡ διδασκαλία καί τό παράδειγμα τοῦ σήμερα τιμωμένου ὁσίου μᾶς δείχνουν πώς πράγματι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά καταφέρει τά πάντα μέ τήν πίστη του, ἀρκεῖ αὐτή νά εἶναι αὐθεντική, σωστή καί εἰλικρινής. Κατά τή σημερινή Κυριακή ἡ Ἐκκλησία μᾶς διαβεβαιώνει πώς εἴμεθα παντοδύναμοι, ἐφόσον ἀκουμπᾶμε τή ζωή καί τή σκέψη μας στόν Παντοδύναμο Θεό μας. Μᾶς καλεῖ νά ἀνέβουμε τά σκαλοπάτια τῆς πνευματικῆς προσπάθειας, νά άγωνισθοῦμε στήν ἀνάβαση τῆς πνευματικῆς αὐτῆς πορείας, γιά νά καθαρίσουμε ἑαυτούς ἀπό ὅ,τι μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί νά ἀξιωθοῦμε ὥριμοι καί φωτισμένοι νά ἑνωθοῦμε μαζί Του.

 Ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχή ραστώνης καί καλοπέρασης. Μέ μία μικρή προσπάθεια περιμένει ὁ καθένας νά κερδίσει τά πάντα. Νομίζουμε πώς μέ τήν ἀπραξία μας θά φθάσουμε κοντά στόν Θεό, χωρίς ἔργα, χωρίς κόπο, χωρίς ἐπίγνωση. Μέ τήν ἀναβολή τοῦ ἀγώνα, ὅμως, ποτέ δέν κερδίζονται τά μετάλλια. Δέν γίνεται νά στεφανωθοῦμε μέ τό στεφάνι τῆς νίκης, ἐάν δέν ἀθληθοῦμε νόμιμα. Ἐμεῖς νομίζουμε πώς ἡ πίστη εἶναι μία μέθοδος γιά νά λύνουμε τά προβλήματα τῆς ζωῆς μας. Ἡ πίστη, ὅμως, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή μας. Ἐάν τό καταλάβουμε αὐτό, τότε θά διαπιστώσουμε ὅτι τά προβλήματα τῆς ζωῆς δέν εἶναι συμφορές ἀλλά εἶναι εὐκαιρίες, γιά νά αὐξάνουμε τήν πίστη καί νά προσεγγίζουμε περισσότερο τόν Θεό.

  «Πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι» μᾶς βεβαιώνει ἀγαπητοί, ὁ Χριστός. Ὅλα εἶναι δυνατά γι’ αὐτόν πού προσεγγίζει τόν Χριστό μέ ταπεινό φρόνημα, μέ ἐμπιστοσύνη, μέ ἀγάπη, μέ πόθο νά κάνει στή ζωή του τό θέλημα τοῦ Κυρίου ὄχι μόνον κάποιες φορές ἀλλά πάντοτε. Τότε ὁ Χριστός, κάνει τή δύναμή Του δύναμή μας καί μᾶς βοηθάει νά κατορθώσουμε ὄχι μόνον αὐτά πού περιμένουμε, ἀλλά ἀκόμη καί αὐτά πού δέν τολμᾶμε οὔτε νά ὀνειρευθοῦμε. Ἄς δίνουμε τόν ἀγῶνα τῆς πνευματικῆς ἄσκησης ἀδιάκοπα, γιά νά εἰσπράξουμε καί ἐμεῖς τά βραβεῖα τῆς «ἄνω κλήσεως», πού ἔχουν ἑτοιμασθεῖ γιά τούς γνήσιους υἱούς τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.